Edith Piaf - Ένα "σπουργιτάκι" που έγινε "ΘΡΥΛΟΣ"

Ένα μικρό αφιέρωμα στην αξεπέραστη Γαλλίδα τραγουδίστρια Edith Piaf, 57 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατό της. Οι περισσότεροι από μας φυσικά δεν την γνωρίσαμε, παρά μόνο μέσα από τα τραγούδια της. Και αυτό είναι το εκπληκτικό !! Μας φαίνεται τόσο οικεία, τόσο κοντινή. Σαν μια αέρινη μορφή που μας ακολουθεί.......

Ένα "σπουργίτι" με φωνή αηδονιού Η μεγαλύτερη φωνή της Γαλλίας και μία από τις πιο συγκλονιστικές του κόσμου, το "σπουργιτάκι" (Piaf, στα Γαλλικά), με την περιθωριακή και "βασανισμένη" ζωή του, θα κρατάει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας

EDITH PIAF: Το «σπουργίτι» της Γαλλίας

Η ΕΝΤΙΘ Πιαφ είναι παγκοσμίως γνωστή ως η πιο διάσημη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Ακόμη και πολλά χρόνια μετά το θάνατο της, «το Σπουργίτι», όπως έμεινε γνωστή, επηρέασε άμεσα κάθε Γάλλο τραγουδοποιό και τραγουδιστή. Κυριότερο χαρακτηριστικό της δεν υπήρξε η τεχνική, αλλά το πάθος και η δύναμη της φωνής της. Προτιμούσε να ερμηνεύει τραγούδια μελαγχολικά που περιέγραφαν τη φτώχεια, τον χαμένο έρωτα και τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, ενώ κάποια προερχόταν από προσωπικές της εμπειρίες.

Γεννημένη ως Έντιθ Τζιοβάνα Γκασιόν το Δεκέμβριο του 1915, τα πρώτα χρόνια της ζωής της μέχρι και την εφηβεία έζησε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ζωή. Η μητέρα της, αλκοολική και περιστασιακή πόρνη, αδιαφορούσε πλήρως για εκείνη όσο ο πατέρας της έλειπε στα μέτωπα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Με την επιστροφή του, ο Λουί Γκασιόν, περιπλανώμενος ακροβάτης ζογκλέρ, έστειλε την 5χρονη Έντιθ στη μητέρα του που διατηρούσε οίκο ανοχής σε μια μικρή πόλη της Νορμανδίας.

Το 1922 ο πατέρας της Έντιθ αποφασίζει να την πάρει μαζί του στις περιοδείες του, φέρνοντας έτσι για πρώτη φορά σε επαφή με το κοινό. Μέχρι το 1930, η έφηβη πια Πιαφ προσέλκυε πλήθη περαστικών με τη φωνή της. Κυκλοφορούσε σε κύκλους μικροεγκληματιών απολαμβάνοντας την προστασία νονών της νύχτας. Με έναν εξ'αυτών γέννησε μια κόρη η οποία όμως πέθανε από μηνιγγίτιδα όταν η Έντιθ τερμάτισε τη σχέση της δίνοντας στον πατέρα την κηδεμονία.

Το 1935 την ανακαλύπτει ο Λουί Λεπλέ, ιδιοκτήτης καμπαρέ στην περιοχή Πιγκάλ, ο οποίος την προσλαμβάνει για κύρια τραγουδίστρια του μαγαζιού του. Της δίνει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «το μικρό σπουργίτι», της διδάσκει τα βασικά στοιχεία σκηνικής παρουσίας και την έντυσε με ένα απλό μαύρο φόρεμα που έγινε το σήμα κατατεθέν της. Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει και το 1936 η Πιαφ ηχογραφεί τους δύο πρώτους της δίσκους.

ΤΑ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ EDITH PIAF

EDITH PIAF Milord (1959)

Non, je ne regrette rien (1956) La Vie En Rose (1945) Padam Padam (1951) La Foule (1957) Mon Dieu (1956) Hymne à l'Amour (1949)

Όταν ο Λεπλέ βρέθηκε νεκρός από πυροβολισμούς στο διαμέρισμα του, η Πιαφ αναζήτησε καταφύγιο από τα μέσα ενημέρωσης που την κατηγορούσαν στον Ραϊμόντ Ασό, συνθέτη και επιχειιρηματία. Ο Ασό απεκατέστησε τη φήμη της και την απομάκρυνε από τους κακόφημους κύκλους της. Ακολούθησε μια σειρά ετών κατά την οποία η Πιαφ ηχογραφούσε τη μια επιτυχία μετά την άλλη, ενώ μέσω των σχέσεων της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αναρριχήθηκε στην υψηλή γαλλική κοινωνία.Το 1947 πραγματοποίησε την πρώτη της περιοδεία στις ΗΠΑ, η οποία βρήκε αρχικά μικρή ανταπόκριση, καθώς το κοινό περίμενε να δει κάποια πληθωρική τραγουδίστρια να γεμίζει τη σκηνή. Μια ευνοϊκή κριτική ωστόσο ήταν αρκετή για να παρατείνει την παραμονή της στη χώρα για πέντε μήνες, όταν και γνώρισε τον Γάλλο μποξέρ Μαρσέλ Σερντάν. Παρά το ότι εκείνος ήταν παντρεμένος, οι δυο τους έζησαν μια θυελλώδη σχέση που έληξε άδοξα όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε ο Σερντάν συνετρίβη στις Αζόρες. Συντετριμμένη, η Πιαφ παρασύρεται στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά ενώ δοκίμασε μέχρι και μορφίνη. Στις αρχές της δεκαετίας του '50 ηχογραφεί το «Ύμνος στην Αγάπη», ένα τραγούδι που πολλοί θεωρούν ότι αναφέρεται στον έρωτα της για τον Σερντάν.

Ολόκληρη η δεκαετία του 1950 η Πιαφ ηχογραφεί πολλά τραγούδια που εξελίχθηκαν σε μεγάλες μουσικές επιτυχίες, με τις καταχρήσεις σε αλκοόλ και ναρκωτικά να επηρεάζουν ελάχιστα τις φωνητικές της επιδόσεις. Οι περιοδείες της είχαν πάντοτε απόλυτη επιτυχία, ενώ η ίδια συνέχιζε να προωθεί νεαρούς καλλιτέχνες, όπως συνήθιζε από την αρχή της καριέρας της. Μάλιστα, ένας από αυτούς, ο Έλληνας Θεοφάνης Λαμπούκης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τεό Σαραπό), έγινε το 1962 ο τρίτος κατά σειρά σύζυγος της. Έχοντας τα μισά της χρόνια σε ηλικία και με δεδομένα τα πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε η Πιαφ, ο γαλλικός τύπος δεν είδε με καλό μάτι τις προθέσεις του Σαραπό.

Το 1963, Η Πιαφ έκανε την ηχογράφηση του «Άντρα του Βερολίνου», που έμελλε να είναι και η τελευταία της. Λίγο αργότερα πέφτει σε κώμα και μεταφέρεται στο εξοχικό της στη γαλλική Ριβιέρα, όπου πεθαίνει στις 11 Οκτωβρίου 1963. Η σορός της μεταφέρεται κρυφά στο Παρίσι ώστε να θεωρηθεί ότι πέθανε στην πρωτεύουσα της Γαλλίας. Στη κηδεία της, χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν τους δρόμους του Παρισιού, ενώ ο τάφος της δέχεται χιλιάδες επισκέψεις κάθε χρόνο. Ακόμη και σήμερα, η Πιαφ εξακολουθεί να αποτελεί έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες της ποπ μουσικής, όχι μόνο Γάλλους αλλά από ολόκληρο τον κόσμο.

Η EDITH PIAF ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Η Edith Piaf τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση και μία σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη που γράφτηκε ως soundtrack για την ταινία "Les Amants de Teruel" το 1962 με γαλλικούς στίχους του Jacques Plante. Το τραγούδι αυτό είναι η " Όμορφη Πόλη ", που στην Ελληνική βερσιόν είχε τραγουδήσει ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης με στίχους του αδελφού του Γιάννη Θεοδωράκη. Η ερμηνεία της Edith Piaf παραμένει αξεπέραστη !!

"Les amants de Teruel" L'un près de l'autre, Se tiennent, les amants Qui se sont retrouvés Pour cheminer côte à côte. Retrouvés dans la mort Puisque la vie n'a pas su les comprendre, Retrouvés dans l'amour La haine n'ayant pas pu les atteindre. Les feuilles, les feuilles tombent Sur leur lit de noces. Que la terre soit douce, Soit douce aux amants de Teruel Enfin réunis dans l'ombre... L'un près de l'autre, Ils dorment maintenant. Ils dorment, délivrés De l'appréhension de l'aube. Se tenant par la main, Dans l'immobilité de la prière, Renouant leur serment Dans la tranquille éternité des pierres, La nuit leur ouvre ses portes. Tout rentre dans l'ordre. Leur étreinte demeure, Demeure à jamais suspendue Ainsi qu'une note d'orgue...