"Ταξίδι στα Κύθηρα" - Θόδωρος Αγγελόπουλος

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

(1984)

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Φωτογραφία: Γιώργος Αρβανίτης
Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

Ηθοποιοί:
Μάνος Κατράκης (κυρ-Σπύρος)
Μαίρη Χρονοπούλου (Βούλα)
Τζούλιο Μπρόντι (Αλεξάνδρος)
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (Αντώνης)

Η Υπόθεση:

Ο πρωταγωνιστής (κυρ-Σπύρος - Μάνος Κατράκης) γέρος πια επιστρέφει στο χωριό του μετά 32 χρόνια εξορίας, όπου ξαναβρίσκει τη γυναίκα του, το σπίτι του, τους φίλους του, αλλά και τους παλιούς εχθρούς του. Όλα, όμως, έχουν αλλάξει: οι άνθρωποι δεν έχουν πια ιδανικά, ούτε είναι ριζωμένοι στη γη ή συνδεδεμένοι συναισθηματικά με τις εστίες τους. Η αδιαλλαξία του να μη πουλήσει το οικόπεδό του, οξύνει τις αντιθέσεις με τους γείτονές του. Δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, στο τελευταίο του ταξίδι, πάνω σε μια σχεδία που τους οδηγεί έξω από τα σύνορα, στο άγνωστο.

Η άποψη μου:

Μια εξαιρετική ταινία, με καλά δομημένο σενάριο, άψογες ερμηνείες, καταπληκτική μουσική και βέβαια την σκηνοθετική ματιά του Αγγελόπουλου. Και κάτι ακόμα. Την συμμετοχή του αγαπημένου μου Μάνου Κατράκη που με την συγκλονιστική ερμηνεία του σε αφήνει άφωνο.

VIDEO 1 : ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΥΔΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ

Τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας το εκπληκτικό τραγούδι της ταινίας
"Άρρωστη Καρδιά" σε μουσική της Ελένης Καραΐνδρου.

Ο κυρ-Σπύρος (Μάνος Κατράκης) επιστρέφει από την Τασκένδη όπου ζούσε εξόριστος από το 1949 ως ΄Ελληνας της περιφέρειας (ή του περιθωρίου). Του δίνεται άδεια να γυρίσει στην πατρίδα του. Όταν το κάνει διαπιστώνει ότι εκείνη δεν υφίσταται. Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα ταξίδι που δεν γίνεται. Τα Κύθηρα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μονάχα στο χώρο του μύθου. Συμβολίζουν την ουτοπική ευτυχία που είναι άφατη μα και ανείπωτα δύσκολη, γιατί δεν έχει αντίκρυσμα στον πραγματικό κόσμο.

VIDEO 2 : ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ

Ένας εκπληκτικός διάλογος με τον Θάνατο (όχι τόσο τον φυσικό αλλά τον πνευματικό). Ο γέρος μιλάει στον θάνατο γιατί νιώθει κοντά του την ανάσα του. Λίγους μήνες μετά από την ολοκλήρωση της ταινίας ο Κατράκης θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, σε ηλικία 76 ετών.

Όπως ο Οδυσσέας στην εκδοχή του Καζαντζάκη διαπιστώνει και αυτός ότι η Ιθάκη του δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει γι' αυτόν νόστος και πατρίδα. Το «νόστιμον ήμαρ» του είναι πικρό. Νιώθει ξένος στον τόπο που έχουν πουλήσει στους ξένους άλλοι, «Έλληνες» από χρόνια και με βούλα (πιστοποιητικά εθνικών φρονημάτων). Η Ελλάδα δεν ανήκει στους κυρ-Σπύρους που τη νιώθουν και αγωνίζονται γι' αυτήν αλλά όμως δεν την ορίζουν. Ούτε όμως στους «άλλους» που δεν την ένιωσαν ποτέ. Πως να συμπονέσεις ένα εμπόρευμα;

VIDEO 3 :  ΕΝΑΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ

Στο νεκροταφείο. Η ζωή και ο θανατός. Η αγάπη για την Πατρίδα μέσα από τον δεσμό με τη γή
Ο Χορός του αποχαιρετισμού. Το κόψιμο του ομφάλιου λώρου της Ιδέας από την Πραγματικότητα.

Μύθος και ιστορία πλέκονται σε ένα γόρδιο δεσμό, ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, όπου η άκρη της κλωστής δεν χωρίζει στα υφάδια της και μας χαρίζει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης σ' αυτήν την πραγματικά μεγάλη ταινία του Θ. Αγγελόπουλου

VIDEO 4 : ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ