"Της Λήθης το Πηγάδι" - Μια Ανεπανάληπτη Ερμηνεία

ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ

Το εκπληκτικό αυτό τραγούδι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη είναι από τα αγαπημένα μου. Πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 στο Άλμπουμ "Βυθισμένες Άγκυρες" με ερμηνευτή τον ίδιο. Όμως η καλύτερη ερμηνεία που έχω ακούσει είναι του ανερχόμενου Κρητικού τραγουδιστή Γιάννη Χαρούλη (Συμπεριλήφθηκε στο Διπλό Live Άλμπουμ του Μιλτιάδη Πασχαλίδη «Έχουν περάσει χρόνοι δέκα...» το 2005 από συναυλία στο Θέατρο Βράχων). Πραγματικά η ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη το απογειώνει!!!

Αλλά και για τους δυο καλλιτέχνες θα τα πούμε σύντομα. Απολαύστε την απίστευτη ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη. Καλή ακρόαση!!!!

.

Της παπαρούνας τον ανθό να μην τον εμυρίσεις Γιατί σε μένα μάτια μου μια μέρα θα γυρίσεις Να μου γυρέψεις τη φωτιά και του τρελού το χάδι Πάντα ζητούσες τα φιλιά που αφήνουνε σημάδι Τα χάδια μου τα πέταξα στης λήθης το πηγάδι Να μην τα βρουν οι αγκαλιές που βγαίνουνε σεργιάνι Με διαβατάρικα πουλιά έρωτα να μην πιάνεις Γιατί είναι διαβατάρικα και γρήγορα τα χάνεις Και σου κουρσεύουν τη λαλιά κι ανάσα πια δεν έχεις Κι όλο γυρίζεις το πρωί χάδι να μου γυρεύεις

Γιάννης Χαρούλης Της Λήθης Το Πηγάδι

"Together Through Life" (2009) - Νέος Δίσκος του "Rocker" Bob Dylan

Ένας ήχος από τα παλιά που με το πρώτο άκουσμα μας ταξιδεύει στον αμερικάνικο νότο με ήχους κυρίως blues, folk rock αλλά και country. Ο αγέραστος Bob Dylan με τη γνώριμη του βραχνάδα του, σε ηλικία άνω των 65 ετών, παραμένει ένας αμετανόητος Blues Rocker. Ακούγοντας τον νέο δίσκο "Together Through Life" (2009), τίποτα δεν σου θυμίζει το γεγονός πως πρόκειται για μια νέα δουλειά, τα τραγούδια “πατάνε” σε αγαπημένα θέματα της blues σκηνής και θα μπορούσαν να ακούγονται στα clubs της Νέας Ορλεάνης μισό αιώνα πριν.

Μπορεί να πέρασε η εποχή του “Blowing in the wind”, του “Hurricane” και του πολυαγαπημένου μου "One more cup of coffe", αλλά αν αγαπάτε την blues rock και τους κλασσικούς “παλιούς” ήχους ο δίσκος σίγουρα θα σας ανεβάσει την διάθεση.

Αρκεί βέβαια να ξεχάσετε το γεγονός ότι έχει πλήρως ενταχθεί στην Βιομηχανοποιημένη Καταναλωτική Μουσική Αγορά, έχει παραιτηθεί από τα παλαιά Ιδεώδη και έχει γίνει ένα Προϊόν Ευρείας Κατανάλωσης.

Από τη νέα δουλειά του, διάλεξα για σας το "Beyond Here Lies Nothin'". Θα πρέπει να κλείσετε τα μάτια και να αφεθείτε στην μαγεία της Μουσικής του!

Ο τίτλος "Together Through Life" είναι ένα απόσπασμα από έργο του αρχαίου Ρωμαίου ποιητή Οβίδιου. Όπως και το μεγαλύτερο μέρος της πιο πρόσφατης δουλειάς του Dylan, δημιούργησε το τραγούδι χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Jack Frost μαζί με τον Robert Hunter.
Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στο τρέιλερ για τη δεύτερη σεζόν της σειράς "True Blood" της HBO. Η "Blue-Tongue Films" δημιούργησε το παραπάνω μουσικό βίντεο για το τραγούδι, σε σκηνοθεσία του Nash Edgerton και πρωταγωνιστές: τον Joel Stoffer και την Amanda Aardsma, σε μια ακραία συζυγική διαμάχη!

Bob Dylan Beyond Here Lies Nothin'

"Beyond Here Lies Nothin'" Oh well, I love you pretty baby You're the only love I've ever known Just as long as you stay with me The whole world is my throne Beyond here lies nothin' Nothin' we can call our own Well, I'm movin' after midnight Down boulevards of broken cars Don't know what I'd do without it Without this love that we call ours Beyond here lies nothin' Nothin' but the moon and stars Down every street there's a window And every window's made of glass We'll keep on lovin' pretty baby For as long as love will last Beyond here lies nothin' But the mountains of the past Well, my ship is in the harbor And the sails are spread Listen to me, pretty baby Lay your hand upon my head Beyond here lies nothin' Nothin' done and nothin' said

Οι "Θρυλικοί" POLL

POLL

Ένα «ιστορικό» συγκρότημα του 70, όχι ιδιαίτερα «μελωδικό», αλλά «πρωτοπόρο» στον στίχο ήταν και οι POLL! Σταύρος Λογαριδης (κιθάρα, φωνή), Κώστας Τουρνας (κιθάρα φωνή), Ρομπερτ Ουιλιαμς (κιθάρα φωνή), σαν να λεμε με μια λέξη και πολλές νότες «POLL»!

Γύρω στα τέλη του 70 στην Αθήνα ενώθηκαν τα πιο πάνω άτομα και σχημάτισαν το συγκρότημα. Ένα χρόνο αργότερα, με την προσθήκη στα φωνητικά της Νασιας Σανδη, και στα τύμπανα του Κώστα Παπαιωαννου μέλους μέχρι τότε των «Cinquetti», το συγκρότημα ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο κλαμπ «Ελατήριο», δίνοντας και το «στίγμα» των μουσικών «επιρροών του που προέρχονταν από τους Crosby, Stills, Nash And Young, και από το κίνημα (γενικότερα) του Woodstock, και τα μηνύματα της αγάπης και της ειρήνης που έβγαιναν από τα Ποπ ακούσματα εκείνης της εποχής!

Η πρώτη τους δουλειά που θα καταγραφεί σε δίσκο 45 στροφών με τίτλο «Άνθρωπε Αγάπα»,αναδεικνύεται σε χρόνο ρεκόρ σε ύμνο για την νεολαία! Παράλληλα, ακολουθεί και η εμφάνιση του εξαιρετικού ομότιτλου LP τους, που κυκλοφόρησε μέσα σε ένα ταγάρι, προκαλώντας έκπληξη, αλλά και ενθουσιασμό!

Μετά από δυο καταπληκτικές συναυλίες τους στον «Ορφέα» των Αθηνών, και στο Παλαι Ντε σπορ της Θεσσαλονίκης, το 72 το συγκρότημα θα πάρει μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της συμπρωτεύουσας με το τραγούδι «Μολυβιές Φωτογραφίες», το οποίο αποτέλεσε και το επόμενο δισκάκι 45 στροφών του συγκροτήματος!

Το δεύτερο LP τους που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, θεωρήθηκε συγκριτικά «κατώτερο» από το «εμπνευσμένο» ντεμπούτο τους, αλλά και αυτό «εμφανισιακα» πρωτοτύπησε, μιας και το άλμπουμ συνοδευόταν από ένα πολυσέλιδο «κόμικ».

Στα τέλη της ίδιας χρονιάς , και ενώ το συγκρότημα ακολουθούσε ανοδική πορεία, τα μέλη του θα ανακοινώσουν εντελώς ξαφνικά την διάλυση των POLL αφού είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται προσωπικές τους επιθυμίες για «σόλο καριέρα».Έτσι οι POLL διαλύθηκαν, αφήνοντας τον κόσμο τους με πολλά ερωτηματικά.

Άνθρωπε Αγάπα Αν θες τραγούδια όμορφα ν' ακούσεις, ήλιε μου την καρδιά μου ν' ανοίξεις Αν θες λουλούδι γύρω σου ν' ανθίσει, το θυμό, άσ' τον όλο να σβήσει Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου Μια πεταλούδα αν θες να φτερουγίσει, μια ψυχή, άνοιξε το κλουβί της Μια αργή ανάσα αν θες να ζωντανέψει, φίλε μου, δώσ' της απ' την πνοή σου Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου Τους φίλους σου αν θες να συναντήσεις, άνθρωπε, μόνος να περπατήσεις Κι αν συμβουλή σε κάποιον θα ζητήσεις, φίλε μου, μη σ' απάντηση δώσεις Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου

Μια δεκαετία μετά την διάλυση τους, θα ξανασμίξουν για μια συναυλία στον Λυκαβηττό, σε έναν χώρο πραγματικά «ασφυκτικά» γεμάτο από κόσμο. Στιγμές «νοσταλγίας», και όλα τα παλιά τους τραγούδια να τραγουδιούνται από τους παρευρισκόμενους, μια ατμόσφαιρα καταπληκτική! Ο κόσμος δεν είχε ξεχάσει, και αποδείχτηκε μάλιστα ότι τα κομμάτια τους είχαν μείνει «κλασικά» και άφθαρτα από το χρόνο.

Οι POLL θα ξανασμίξουν τον Σεπτέμβρη του 1991 και πάλι στον Λυκαβηττό, σε ακόμα μια Μεγαλειώδη συναυλία, η οποία θα ηχογραφηθεί και αυτή, και θα κυκλοφορήσει σε αντίστοιχο άλμπουμ, ενώ την ίδια δεκαετία θα επανεκδοθούν και τα δυο πρώτα τους LP, αφού για χρόνια αποτελούσαν το αντικείμενο αναζήτησης των συλλεκτών μουσικής!

Ο "Ανατρεπτικός Rocker" Παύλος Σιδηρόπουλος

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Για όσους ταξίδεψαν έστω και λίγο με κείνο το παράξενο καράβι που λέγεται «ελληνικό ροκ», ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν και θα μείνει μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές αυτής της παράταιρης, παρεξηγημένης και πάντα περιθωριακής σελίδας της μουσικής μας.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ' αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.

Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».

Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ' αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.

Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ' ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».

Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, βρίσκεται νεκρός στο πατρικό του σπίτι, μετά από υπερβολική δόση ηρωίνης.

Δισκογραφία 1. «Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971) 2. «Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac, 1971)» 3. «Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση» (Zodiac, 1972) 4. «Φλου» (ΕΜΙ, 1978) 5. «Εν λευκώ» (ΕΜΙ, 1982) 6. «Zorba the freak» (ΕΜΙ,1985) 7. «Παύλος Σιδηρόπουλος» (EMI, 1987) 8. «Χωρίς μακιγιάζ» - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989) 9. «Άντε και καλή τύχη μάγκες» (ΕΜΙ, 1991) 10. «Τα μπλουζ του πρίγκηπα» (MBI, 1992) 11. «Παύλος Σιδηρόπουλος» (EMI, 1993) 12. «Εν αρχή ην ο λόγος» (7η Διάσταση, 1994) 13. «O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια» (Lyra, 1994) 14. «Ταξιδεύοντας» (7η Διάσταση,1996) 15. «Επιτυχίες» (ΜΒΙ,1997) 16. «Στιγμές» (Δίφωνο, 1997) 17. «Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001) 18. «Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002) Επιλεγμένες Συμμετοχές 1. « Ζωντανοί στο κύτταρο» ( Zodiac, 1971) 2. «Θεσσαλικός κύκλος» του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI - COLUMBIA, 1975) 3 «Ανεξάρτητα» του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975) 4. «Οροπέδιο» του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976) 5. Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979) 6. «Σε άλλη γη» του Σταύρου Λογαρίδη (1980) 7. «Νοκ άουτ» του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos,1986) 8. «H Συναυλία στο Ηρώδειο» του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990)

Ο "Αντισυμβατικός" Νικόλας Άσιμος

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

Ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε.

Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο.

Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος.

Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α.

Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες.

Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.

Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.

Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Νικόλα Άσιμου "Αναζητώντας Κροκάνθρωπους", που αναδεικνύειτην Κοσμοθεωρία του και την απόλυτη αντισυμβατικότητα του.

Θέλεις να πατάς σταθερά Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθειές θάλασσες Κι ας με νομίζεις κολημένο στο ίδιο αυτό σημείο. Δεν υπάρχει σύμπαν Υπάρχουν μόνο στιγμές Συμπαντικές στιγμές Άν φτάσεις στην ακινησία Μπορείς παντού να ταξιδέψεις Γι αυτό το ξέχασες που σούλεγα μωρό μου, κείνο το πρωινό δίπλα στη σκάλα. Πως η ζωή κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος. Είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης. Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο Κακώς έχεις νομίσει Για μένα δεν υπάρχει κόσμος Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμους.

Διάλεξα μερικά τραγούδια του, απόλυτα σουρεαλιστικά αλλά και αντιπροσωπευτικά του μουσικού ύφους και της ψυχεδελικής του διάθεσης. Το τραγούδι "Ο Μηχανισμός" είναι η πρώτη αποτύπωση της μουσικής του σε βινύλιο(!) το 1975. Αξίξει το κόπο να τα ακούσετε προσεκτικά.

"Ο Μηχανισμός" Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής Και να γυρίσω δίσκο Θα ‘ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς Πως έτσι δεν τη βρίσκω. Τι θα κάνω ήτανε γραφτό Θέλω δεν το θέλω ότι τραγουδώ Να το πουλώ να ζήσω Όταν πάω στον παραγωγό Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει Να ‘χει σαλέπι, για να σας αρέσει Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια Να σας καλοκαρδίσω Για να σας γαλουχήσω. Κι από χρέος συναδελφικό Να χαμογελάω στο κοινό Να του σαλεύω για να το μερεύω Να του σφυρίζω να το νανουρίζω Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα Για να σας εκτονώνω Με πλαίσιο το νόμο. Δουλειά σου είναι μούπανε να κρύβεις τα τρωτά Των καθιερωμένων Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά Των ευαρεστημένων. Σιγουριά και δόξα το θεώ Τα καλά στον καπιταλισμό Είναι πως έχει βίδα. Άμα πιάσεις το μηχανισμό Από τ’ αυτιά τον πιάνεις το λαγό Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι Και με τα χρόνια γυρνάς μες στα σαλόνια Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη. Μα θε να πει Αμάν πια Και πας ες τα κομμάτια Και άει στα κομμάτια. "Καυσαεριώδεις θυμιάσεις" Καυσαεριώδεις θυμιάσεις Νες καφέ, καλσόν και προσπελάσεις Βάλανε και φίλτρο στα τσιγάρα Τρομάρα σε φιλτράρουν Σύγχρονοι οι σταύλοι του Αυγία Και γω καθαρή ακαθαρσία Μεταμφιεσμένος σε αρκούδα Φαγούρα θα σας πιάσει. …Κι όμως δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω Αν με φοβάσαι ή τρέμεις Γι αυτό το ύφος σου είναι πάντα το ίδιο Όπως προβάτου και χοίρου και κότας και βόειδου. Κουβαλώ τον κόσμο σαν μουλάρι Πα να μου φορέσουν και σαμάρι Μεταμφιεσμένος σε φαγούρα Αρκούδα θα σε πιάσω. "Λάντζα γιόγκα" Νταουάν σου λέω Νταουάν σου κράζω Νταουάν νυστάζω Νταουάν… Στο θεό σας κάνετε και κάτι Κουβαλώ το πτώμα μου στην πλάτη Δεν μπορώ ν’ αρθρώσω πια μια λέξη Και δε λέει κι ο καιρός να βρέξει. Αν ήμουν βάραθρο θα σώπαινα Κι αν ήμουν μούμια θα γελούσα Μα εγεννήθηκα ελέφαντας Και μ’ αγαπάει μια βρωμούσα. Κι όλο πας ανάποδα δεν καταλαβαίνεις Να ‘ξερες τουλάχιστον αν ζεις ή αν πεθαίνεις. Από τόνα λούκι στ’ άλλο λούκι Φύτεψε κι εσύ ένα παλούκι Κι όπως οι παλιοί ροκενρολλάδες Άρμεξα κι εγώ τις αγελάδες. Απ’ το πολύ που με βασάνισα Έπαθα πλέον ανοσία Με βαζελίνη με πασπάλισα Κι είμαι απαστράφτουσα ουσία. Κι όλο πας ανάποδα και μ’ αφομοιώνεις Να ‘ξερες στον κόρφο σου παιδί που μεγαλώνεις. Τι μου κλαίγεσαι το τι θα γίνει Και δε θες να φας το μανταρίνι Μου ψιλοκουνιέσαι τσιτσιφιόγκα Μάθε και λιγάκι λάντζα γιόγκα.

"Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα" Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα με πέταξες ζωή, Εγώ που σ’ ερωτεύτηκα απ’ όλους πιο πολύ. Τόσα τσαλαπατήματα κι όλα αυτά μαζί Μπορούσαν να ξεκάνουνε κι αυτόν τον Ηρακλή Και ποιος δεν κιότεψε Αυτά που αρνηθήκαμε χτυπήσαν πάλι εμάς Όντα φτωχά κι αδύναμα στο μπλοκ της αγοράς Στα εικονογραφήματα της ολικής φθοράς Ίσως να ζει μια ίνα μας που δεν παρατηράς Κι όλοι τους κιότεψαν. Δεν έχει πλέον πέρασμα γι’ αυτούς που αγαπάν Πά' στου κορμιού το γέρασμα κι αυτοί τα παρατάν Θυμίζουν απορρίμματα π’ όλοι τους τα πετάν Τα καραβάκια-θύματα που πνίγηκαν και παν Μα αυτοί δεν κιότεψαν. "Ο Σάλιαγκας" Σε δείχνω με το δάχτυλο Είσαι το πιο όμορφο κουμάσι, μωρό μου Είσαι το ξέρω κουφάλα Μα έχεις τόση ομορφιά… Απάνω στα τριανταδυό Συνάντησα και γω το θάνατο Μα το κρατάω μυστικό Πως μ’ έδιωξε κι αυτός γι’ αδιάβαστο. Μια απόφαση χρειάζεσαι Και μην πολυπαραμυθιάζεσαι Όλα στον κόσμο ψεύτικα Ακόμα και που σ’ ερωτεύτηκα. (Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά…) Δεν θέλω άνθρωπο να ιδώ Αλερετούρ ζωής, ταξίδια θανάτου, Άγγελος είμαι του κόσμου Την έχω κάνει τη ζημιά. Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας Για ένα χαζό καβούκι μάλωσαν, Να βγει το μέσα έξω σας Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν. Λαμπόγυαλο τα κάνατε (…Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα…) Τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε (…Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά…) Γκρεμίστε τα τρελάδικα (…Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα…) Και κάντε τα χοροπηδάδικα. (…Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά…) Το καλοκαίρι με μαγιό Και το χειμώνα μου γυρίζεις τσιτσίδι Κι όλο να φύγεις σε σπρώχνω Μα μ’ έχεις πάρει από κοντά… Αρρώστεια μου, σε αγαπώ Και ας με βρίσκεις παρακατιανό. Μπορεί και να την ψώνισα Δεν φταίω και δεν αυτοκτόνησα. Αντίστροφα κι ανάλογα (…Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα…) Τα λογικά και τα παράλογα (…Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά…) Ας μου ‘λεγες ν’ αραίωνα (…Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα…) Δεν ζούμε πλέον στο μεσαίωνα. (…Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά…) "Στο φαλημέντο του κόσμου" Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού Ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού Παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως Την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού Ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή. Τα χρόνια που περάσανε σ’ αφήσανε πληγές Κουβάλαγες το τώρα σου και σ’ άλλες εποχές Ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό Και γνώρισες τ’ απέραντο στον άλλο εαυτό. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού Ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού Ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού Της Αριάδνης το μίτο κρατάς Κι απ’ την αρρώστεια τους και πάλι το σκας.

"Ένα ακόμα φλυτζάνι καφέ" για τον Bob Dylan

Μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές του Bob Dylan, το εξαιρετικό Άλμπουμ "D e s i r e" κυκλοφόρησε το 1976. Τότε που το Rock αποτελούσε το βασικό μέσο έκφρασης των Νέων Ιδεών και Κοινωνικών Ανατροπών. Διάλεξα για σας, μια μοναδικά όμορφη Μπαλάντα το "One more cup of Coffee".......

Το "One More Cup of Coffee" αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού, της οποίας η οικογένεια είναι τσιγγάνοι και περπλανώμενοι, και του άνδρα που πρέπει να την εγκαταλείψει για να πάει στην "κοιλάδα παρακάτω". Το τραγούδι είναι ένα ντουέτο μεταξύ Dylan και της Emmylou Harris. Σαν δεύτερη φωνή που συνοδεύει το τραγούδι και παρά την μικρή χρονική διάρκεια, δίνει μια γλυκύτητα απόλυτα εναρμονισμένη στη φωνητική μελωδία, με χροιά της μυστηριακής "Ανατολής". Ο Dylan ισχυρίζεται ότι το έγραψε στα 34α γενέθλιά του το 1975 ενώ επισκέπτονταν το περίφημο ετήσιο προσκύνημα των Ρομά της Αγίας Σάρας στο Saintes-Maries-de-la- Mer στο Camargue, Γαλλία. Αλλά μάλλον το τραγούδι γράφτηκε σε ένα γωνιακό τραπέζι στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης "The Other End" στο Greenwich Village το καλοκαίρι του 1975. Desire (1976) 1. Hurricane 2. Isis 3. Mozambique 4. One More Cup Of Coffee 5. Oh, Sister 6. Joey 7. Romance In Durango 8. Black Diamond Bay 9. Sara Από τους πολυαγαπημένους μου δίσκους, της μακρινής «Εποχής του Βινυλίου» και τα Γυμνασιακά Χρόνια της «Αναζήτησης». Τους στίχους του Τραγουδιού δεν τους είχα προσέξει ιδιαίτερα τότε. Η αλήθεια είναι ότι στην μνήμη μου καταχωρήθηκε, σαν ένα μοναδικό ερωτικό και στοχαστικό τραγούδι. Όταν χρόνια αργότερα διάβασα τους στίχους, μπορώ να πώ ότι δεν τους βρήκα ιδιαίτερα ξεχωριστούς. Ακόμη και σήμερα αφήνομαι στην μουσική, στην έστω και λανθασμένη εντύπωση εκείνης της θύμησης και την μοναδικότητα των αναμνήσεων που συνδέονται με το τραγούδι.

Bob Dylan "One more cup of coffee" Your breath is sweet Your eyes are like two jewels in the sky Your back is straight your hair is smooth On the pillow where you lie But I don't sense affection No gratitude or love Your loyalty is not to me But to the stars above One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go. To the valley below. Your daddy he's an outlaw And a wanderer by trade He'll teach you how to pick and choose And how to throw the blade He oversees his kingdom So no stranger does intrude His voice it trembles as he calls out For another plate of food. One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go. To the valley below. Your sister sees the future Like your mama and yourself You've never learned to read or write There's no books upon your shelf And your pleasure knows no limits Your voice is like a meadowlark But your heart is like an ocean Mysterious and dark. One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go. To the valley below.

"Τα Κίτρινα Γάντια" - Μια Αξεπέραστη Κωμωδία

Από τις πολυαγαπημένες ταινίες του Παλαιού Καλού Κωμικού Κινηματογράφου. Την έχω δει αμέτρητες φορές και σίγουρα θα την δω άλλες τόσες !!! Συμπάσχω με τον δύστυχο Ορέστη και νομίζω ότι ο καθένας θα έκανε το ίδιο κάτω από τις ίδιες συνθήκες και τις απίστευτες συμπτώσεις !!! Εκπληκτικές ερμηνείες.
Ο Γιάννης Γκιωνάκης (Μπρίλης) και ο Νίκος Σταυρίδης (Ορέστης) στις καλύτερες στιγμές τους. Χαρείτε την.........

"ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ" (1960)

Στο παραπάνω ενσωματωμένο Video Player υπάρχει ολόκληρη η ταινία (όχι απόσπασμα) με καλή εικόνα και ήχο από το Διαδύκτιο. Αν έχετε καιρό, κέφι και θέλετε να δείτε όλη την ταινία για να ξαναθυμηθείτε τις απίστευτα κωμικές σκηνές και τους εκπληκτικούς διαλόγους, κάντε απλά ένα κλίκ στο play

Συντελεστές Σκηνοθεσία: Αλέκος Σακελλάριος Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος Πρωταγωνιστούν: Νίκος Σταυρίδης, Μάρω Κοντού, Γιάννης Γκιωνάκης, Μίμης Φωτόπουλος, Βούρτση Μάρθα , Λάζου Πόπη , Ζερβός Παντελής , Λινάρδου Νίκη , Δούκας Κώστας , Βλαδίμηρου Υβόννη , Τζίφος Γιώργος , Καραβουσάνος Πάνος , Μπέλλος Γιώργος , Παλιεράκης Παντελής Διάρκεια: 84΄ Είδος: Κωμωδία Έτος: 1960

Κινηματογραφική διασκευή της θεατρικής κωμωδίας "Η Ρένα Εξώκειλε" των Σακελλάριου / Γιαννακόπουλου. Είναι το μοναδικό σενάριο στην ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου που στηρίζεται σε μια σειρά από απίστευτες συμπτώσεις. Η μαεστρία όμως των δύο συγγραφέων, τις κάνουν να περνούν απαρατήρητες. Υπόθεση: Η παθολογική ζήλια του Ορέστη, για τη γυναίκα του Ρένα, τον κάνει καχύποπτο για ο΄τιδήποτε συμβαίνει γύρω τους. Όμως τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα όταν κατά την διάρκεια ενός ξαφνικού επαγγελματικού ταξιδιου του Ορέστη, μια σειρά απο συμπτώσεις θα τον οδηγήσουν στη βεβαιότητα ότι η γυναίκα του τον απατά, εξασφαλίζοντας μάλιστα και το πειστήριο του "εγκλήματος", τα κίτρινα γάντια της.

Αν θέλετε να δείτε μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από την ταινία κάντε κλικ --->εδώ

"Σιωπηλές Ψυχές" (2010) - Aleksei Fedorchenko

(*) Αναδημοσίευση από παλαιότερη ανάρτηση μου (2010). Επανακυκλοφορεί και παίζεται ειδικά για σινεφίλ σε επιλεγμένες αίθουσες. Μην την χάσετε!!!

Από τις νέες ταινίες που κυκλοφόρησαν την περασμένη εβδομάδα, εντύπωση μου έκανε η ταινία "Σιωπηλές Ψυχές" του 44χρονου Σιβηριανού Σκηνοθέτη Αλεξέϊ Φεντορτσένκο. Μπαίνοντας στην προσεγμένη επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας, διαβάζοντας σχετικές κριτικές (πάντα βέβαια με επιφύλαξη) αλλά και από τα τρέϊλερς που είδα, θεωρώ ότι ίσως είναι μία ταινία που πρέπει να την τιμήσω με την παρουσία μου.
Θυμίζει κάτι από Αγγελόπουλο (σε μικρογραφία) και η θεματολογία φαίνεται ενδιαφέρουσα. Για τους λάτρεις των βραβείων και αυτούς που κρέμονται από τα χείλη των Κριτικών και των Κινηματογραφικών αυθεντιών, τους πληροφορώ ότι απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τον Κουέντιν Ταραντίνο και κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Φωτογραφίας, στο Φεστιβάλ "FIPRESCI" της Βενετίας το 2010.

Η υπόθεση της ταινίας

Όταν η πολυαγαπημένη γυναίκα του Μίρον, Τάνια, πεθαίνει, ζητά από τον καλύτερό του φίλο Αϊστ να τον βοηθήσει να την αποχαιρετήσει … σύμφωνα με τις παραδοσιακές τελετουργίες των Μέργια, μιας αρχαίας Φινλανδο-ουγγρικής φυλής από την λίμνη Nero (Μαύρη), μια γραφική περιοχή στην δυτικό- κεντρική Ρωσία. Αν και οι Μέργια ενσωματώθηκαν στην Ρωσία τον 17ο αιώνα, οι μύθοι και οι παραδόσεις τους επέζησαν μέχρι τους σύγχρονους απογόνους τους.

Οι δύο άνδρες ξεκινούν ένα ταξίδι με αυτοκίνητο εκατοντάδων χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων της χώρας. Μαζί τους, δύο μικρά πουλιά σε ένα κλουβί. Στον δρόμο, όπως συνηθίζεται στους Μέργια, ο Μίρον μοιράζεται προσωπικές αναμνήσεις από την συζυγική ζωή με τον φίλο του. Όσο πλησιάζουν όμως στις όχθες της ιερής λίμνης, όπου θα αποχωριστούν για πάντα το νεκρό σώμα, ανακαλύπτει πως δεν ήταν ο μόνος που αγάπησε την Τάνια…

Βιογραφία  του Σκηνοθέτη Aleksei Fedorchenko

Ο Aleksei Fedorchenko γεννήθηκε το 1966 στην Σιβηρία. Μετά από σπουδές Μηχανικού και εργασία σε αυτό τον τομέα, το 1990 έγινε γενικός διευθυντής του Sverdlovsk Studio. Από το 2000 ανέλαβε την παραγωγή πάνω από 80 ταινιών. Σπούδασε επίσης Δραματουργία στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Ρωσίας και έγραψε σενάρια και ντοκιμαντέρ που διακρίθηκαν με πολλά βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

H πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία “First On The Moon”, ένα dockumentary για μια Σοβιετική προσσελήνωση το 1930, διακρίθηκε μεταξύ άλλων και με το Βραβείο Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Το «Σιωπηλές ψυχές» είναι η Τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του.

Φιλμογραφία

Silent Souls (2010), Bannui den (2008), The Railway (2007), Shosho (2006), First on the Moon (2005), David (2002)

"Σιωπηλές Ψυχές" Αυθεντικός Τίτλος: Ovsyanki Σκηνοθεσία: Αλεξέι Φεντορτσένκο Σενάριο: Denis Osokin, βασισμένο στο διήγημα: "The Buntings" του Aist Sergeyev Διεύθυνση Φωτογραφίας: Mikhail Krichman Μοντάζ: Sergei Ivanov Ήχος: Kirill Vasilenko Μουσική: Andrei Karasyov Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Aleksei Potapov Κοστούμια: Anna Barthuly Με τους: Igor Sergeyev (Aist), Yuriy Tsurilo (Miron), Yuliya Aug (Tanya)

Δήλωση του σκηνοθέτη

Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας μου είναι “Ovsyanki”, που στα Ρώσικα είναι τα πουλιά τσιχλόνια, μακρινά ξαδέρφια των σπουργιτιών. Αυτά τα μικρά πρασινοκίτρινα πουλιά υπάρχουν σχεδόν παντού στην Ρωσία, περνάνε όμως συνήθως απαρατήρητα. Παρόλα αυτά η εδικοί συχνά τα παρομοιάζουν με καναρίνια που θα μπορούσαν να μάθουν να τραγουδούν.

Ο Μίρον Αλέξεβιτς είναι διευθυντής ενός εκδοτικού συγκροτήματος στην μικρή πόλη Νέγια. Ο Αϊστ Σεργκέφ είναι φωτογράφος στο ίδιο συγκρότημα. Τόσο οι δυο τους όσο και η αγαπημένη γυναίκα του Μίρον, Τάνια που είναι ζωγράφος, είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Αυτό που δεν φαίνεται είναι ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο.

Ένας τρόπος κληροδοτημένος από μια αρχαία φυλή και πυροδοτούμενος από το απίστευτο πάθος της βαθειάς και σιωπηλής ψυχής τους. Θα μπορούσαν να συγκριθούν με αυτά τα μικρά πουλιά: απλοί, συνηθισμένοι με μια πρώτη ματιά, κι όμως κρύβουν τόσους θησαυρούς που μόνο ένα κοφτερό μάτι μπορεί να ανακαλύψει.

Παρόλο που η δράση εκτυλίσσεται στο σήμερα και όλοι οι χαρακτήρες είναι σύγχρονοι άνθρωποι, οι περιπέτειές τους συνδέονται με το παρελθόν, με τους μυστηριώδεις Μέργια. Αυτή η φυλή, ενσωματωμένη στην Ρωσία εδώ και πολύ καιρό, υποθέτουμε πως ζει ακόμη ανάμεσά μας. Δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους ανθρώπους: ντύνεται, μιλά και τρέφεται όπως εμείς. Αλλά το ρώσικο αίμα που κυλά στις φλέβες της είναι περισσότερο Φινλανδο-ουγγρικό παρά Σλάβικο.

Μπορεί να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον από κάποια σημάδια που διακρίνουν μόνο τα μέλη της. Στις πιο δραματικές στιγμές της ζωής τους, στηρίζονται ο ένας στον άλλον και στρέφονται στα αρχαία τελετουργικά τους. Για τους Μέργια, δεν υπάρχουν θεοί- παρά μόνο η Αγάπη και το Νερό. Έπλεξα από γνωστά γεγονότα μια φανταστική μυθολογία για την περιοχή του Βόλγα.

Η πρόθεσή μου ήταν να δείξω μια άλλη πλευρά της Ρωσίας. Μια χώρα όπου οι πιο αρχαίες και παγανιστικές παραδόσεις πριν την Ορθοδοξία, και η δυναμική των ανθρώπων, μπορούν να την απελευθερώσουν από την κοινοτυπία του “πολιτισμού”.

Προσπάθησα να δείξω έναν αυστηρό και συνάμα όμορφο κόσμο, που κατοικείται από αγνούς και ειλικρινείς ανθρώπους- έναν κόσμο που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Σε αυτό τον κόσμο το να ζεις, να αγαπάς και να πεθαίνεις είναι το ίδιο ποθητά.

Το «Σιωπηλές ψυχές» είναι ένα «ρόουντ-τριπ» στις πιο κρυφές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, ένα ρέκβιεμ για την αγάπη, ένα αφιέρωμα στην θηλυκότητα, ένα ταξίδι στο οποίο μελαγχολία και τρυφερότητα μπλέκονται μεταξύ τους.

Μερικές φωτογραφίες από την ταινία

Δήλωση του σεναριογράφου

Αυτή η δουλειά έγινε για μένα ένα προσωπικό καλλιτεχνικό πείραμα. Ήθελα να νοιώσω βαθειά τους ιδανικούς μηχανισμούς της αγάπης. Ήταν η δόμηση ενός δικό μου ιδανικού κόσμου.

Η ιστορία των Μέργια

Οι Μέργια ήταν ένας αρχαίος Φινλανδο-ουγγρικός λαός που ζούσε στην Ρωσία, στις σημερινές πόλεις Ρόστοβ, Κοστρόμα, Γιαροσλάβ και Βλαδιμήρ. Τα σημαντικά πολιτισμικά σημάδια που άφησαν πίσω τους έχουν καταγραφεί στα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα σε αυτές τις περιοχές.

Αν και αφομοιώθηκαν από τους Σλάβους, και αργότερα από τους Ρώσους, ο πολιτισμός τους επιβίωσε μέχρι σήμερα , στις περιοχές που κατοίκησαν αρχικά. Ιερά δάση και εδάφη, που φιλοξενούσαν τις παραδοσιακές γιορτές και τελετουργίες των Μέργια ήταν ζωντανά για πολύ περισσότερο από τους σλάβικους ιερούς τόπους στις δυτικές περιοχές της σύγχρονης Ρωσίας.

SILENT SOULS

ΒΡΑΒΕΙΟ FIPRESCI ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2010

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2010

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ NAZARENO TADDEI

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2010

ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ 2010

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010 – ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Πρόταση:

Αν αντέξατε να διαβάσετε και να φτάσετε μέχρι εδώ, θα σας πρότεινα να συνεχίσετε την εξερεύνηση της ταινίας μέσα από την εξαιρετική επίσημη Ιστοσελίδα της Ταινίας. Περιλαμβάνει φωτογραφίες, πληροφορίες και βίντεο για να ενημερωθείτε ολοκληρωμένα. Η Ιστοσελίδα είναι "βαρειά" και δεν έχει καλή απόδοση στα Netbooks. Αξίζει όμως να την επισκεφθείτε...

Pavlov's Dog - " Pampered Menial " (1975)

Πληροφορήθηκα την ύπαρξη του Rock Group - "Pavlov's Dog", αν θυμάμαι καλά στα τέλη του 1976, από ένα άρθρο-αφιέρωμα του Περιοδικού "ΗΧΟΣ" με συντάκτη τον Α. Ζήλο. Η ένθερμη κριτική του για το πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα και το LP "Pampered Menial" με έκανε και δανείστηκα τον δίσκο (λίγο το χαρτζηλίκι τότε). Το εξώφυλλο με τον σκύλο, για κάποιο περίεργο λόγο με μάγεψε. Έβαλα τον δίσκο σε ένα παλαιό πικ-άπ μάρκας Crown. Και ο δίσκος άρχισε να παίζει. Πρώτο τραγούδι της Α' πλευράς το τραγούδι "Julia" . Ενθουσιάστηκα !!

Πέρασε ο καιρός και το τραγούδι ξεχάστηκε. Γιατί άραγε; Δεν ξέρω. Φαίνεται περίμενε το πλήρωμα του χρόνου, για να ξαναμπεί δυναμικά στην ζωή μου !! Και έτσι έγινε μέσα από τους ήχους μιας κασσέτας σε ένα μαγνητόφωνο παλαιού αυτοκινήτου μάρκας Οτομπιάνκι, στην διαδρομή μιας εκδρομής στην Βόρεια Εύβοια. Έμεινα άφωνος !! Από τότε παραμένει ψηλά στην λίστα των αγαπημένων μου τραγουδιών....

PAVLOV'S DOG - " PAMPERED MENIAL " (1975)

Pavlov's Dog - "Late November"

Pavlov's Dog - "Theme From Subway Sue"

Αυτά τα τρία τραγούδια είναι και τα καλύτερα, από το καλύτερο LP "Pampered Menial" του συγκροτήματος. Κατά τα άλλα παρέμεινε στην μετριότητα και εξαφανίστηκε. Ακούστε τα. Αξίζει......

Pavlov's Dog - "Julia"

Jane Birkin & Serge Gainsbourg - "Je T'aime... Moi Non Plus"

Jane Birkin & Serge Gainsbourg

"Je T'aime... Moi Non Plus" (1969)

Το τραγούδι έχει σκανδαλώδη ιστορία. Γράφτηκε το 1968 από τον Serge Gainsbourg αποκλειστικά για την Brigitte Bardot (με την οποία είχαν ερωτικό δεσμό) και πρωτοηχογραφήθηκε από την ίδια. Μετά τον χωρισμό του ζευγαριού, η Brigitte Bardot ζήτησε να μην απελευθερώθει εμπορικά το τραγούδι και ο Serge Gainsbourg το υποσχέθηκε. Όμως το 1969 το τραγούδι ηχογραφήθηκε από την Jane Birkin,την νέα ερωτική σύντροφο του Serge Gainsbourg, σε μιά εκπληκτική και ανεπανάληπτη ερωτική ερμηνεία. Η ηχογράφηση έγινε σε στούντιο και φημολογείται ότι έγινε κατά την ερωτική συνεύρεση των δύο ερμηνευτών. Ακολούθησε ερωτική φωτογράφηση της Jane Birkin (βλέπε φωτό) και το όλο σκάνδαλο απασχόλησε τον Τύπο αλλά και το Βατικανό (!) με αντιφατικά σχόλια. Αποτέλεσε τεράστια εμπορική επιτυχία και συμπεριλήφθηκε σε 25 διαφορετικά μουσικά άλμπουμ των καλλιτεχνών.

Στις αρχές της Δεκαετίας του '70 ήταν απαραίτητο στα τότε εφηβικά και νεανικά πάρτυ. (Σβηστά φώτα, κολλητό μπλούζ με την ντάμα σου και βερμουτάκι).

Αξέχαστες αναμνήσεις !!!

"Down by Law" (1986) - Jim Jarmusch

Μία εξαιρετική ταινία του Jim Jarmusch γυρισμένη το 1986. Μαυρόασπρη, "Road Movie", ('ταινία Δρόμου' = Περιήγησης και ρεαλιστικής καταγραφής γεγονότων και τρόπου ζωής) μέσα από τα μάτια ανθρώπων του περιθωρίου. Με πρωταγωνιστές τον John Lurie (έγραψε και την εξαιρετική μουσική του φίλμ - 'Avant-Jazz Rock'), τον Tom Waits (τον πολυαγαπημένο μου τραγουδιστή, που ερμηνεύει και συνυπογράφει την σύνθεση) και τον ταλαντούχο κωμικό Roberto Benigni.

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση είναι η σκηνή που έτυχε να δώ σε ένα Διαδικτυακό σερφάρισμα. Η κωμική σκηνή με τον Roberto Benigni και το ιστορικό "I scream, you scream, we all scream for ice cream". Ξαναθυμήθηκα την ταινία και πραγματικά θα προσπαθήσω να την ξαναδώ...

Ακολουθούν δύο βιντεάκια από το YouTube. Ένα με την εισαγωγή της ταινίας και την μουσική επένδυση (βασικό Soundtrack) με το εξαιρετικό τραγούδι του Tom Waits με τον τίτλο "Jockey Full Of Bourbon". Και το δεύτερο, με απόσπασμα της ταινίας με το κωμικό στιγμιότυπο με τον Roberto Benigni. Μπείτε στο κλίμα της πραγματικά καλής ταινίας..

"Down By Law" - (1986)